گذرگاه - محمد عثمان نجیب

  الزامی   است   تا   تفکیکِ   زنانِ   سود جو   از   زنانِ   شجاعِ   وطن   را   داشته  باشیم .   نوشته‌ی   مح مدعثمان   نجیب چندی قبل ابرازِ دیدگاهی داشتم اندربابِ برخی بانوانِ تجارت پیشه‌ی سیاسی و سودجو از نامِ زنان افغانستان. ‌ دی‌روز دوستی در پیام‌گیر من را سرزنش کرده که چرا بانوانی مثل سیماسمر،‌ شکریه بازکزی، ناهید فرید، شیڼکۍ کروخیل، آرین یون، فوزیه کوفی،‌ دخترانِ گیلانی و سراج دیگران را بیهوده نقد کرده ام؟ من در جواب شان نویسم: لطفاً یک نمونه‌ی کلام ِعلمی این بانوان و یک اثرِ پژوهشی و‌ ماندگارِ شان را در دفاع از حقوقِ زنانِ افغانستان نشان بدهید و یا در سایر عرصه‌های علمی. جدا از چند گفتارِ کلیشه‌یی که از محتوای گفتار کرده فیشن و اندام نمایی‌های شان زیاد است. اما من می‌گویم در مقابلِ اینان خواهران و دخترانی داریم که مبارزات ِ علمی و قلمی دارند و هرگز هم فخر نه فروختند و همه‌ی آن زنانِ سودجو در بیست سال پسین یک مقاله‌ی آنان را نوشته نه‌ می‌توانند و ظرفیتِ علمی هم ندارند. من هر روز. سرگردانِ دریافت نوشته هاستم مثلِ همه‌ی دوستانِ ما. در بیست سالِِ اخیر کدام اثر با ارزش علمی از اینان 

 «حکومت فراگیر» یک شعار کهنه است. 

  ذلیل‌زاد   را   بشناسید.   او حتا برای دریافتِ یک سهمیه‌ی کوپونِ نانِ خشک هم چشمِ طمع داشت و دارد.    اطمینان   داشته   باشید   که   من   هوای ی   فیر   نه   می‌کنم .  شکست   و   فروپاشی   افغانستان   بیش‌تر   به   دلیل  شکستِ   عشقی  ذلیل‌زاد   نسبت   به   رولا   صور ت‌ گرفته   است .   اشرف‌غنی   چیزی   به   نامِ  غیرت   و   د فاع   از   ناموس   نه‌ داشت . نوشته‌ی    محمدعثمان   نجیب   قسمتِ اول: یکی از نقایصِ عمده در جوامع عقب افتاده و فقیری مثلِ افغانستان نه‌داشتنِ سواد و نه‌بودِ مطالعاتِ فرا مکتبی یا فرا دانش‌گاهی میانِ نسل‌های مختلف است. در چنان حالات بستر‌های اجبارِ دولت‌ها وجود ندارند تا متوجه رشد و تکانه‌های فراگیری علمی‌ نسلِ جوانِ کشور باشد. در کشورِ ما به خصوص نظام‌های توتالیتاریستی چون دو دهه‌ی پسین در وجودِ کرزی غنی. خود رسانی‌ها و خودآموزی‌ها و خودپروری‌های علمی کم و‌ بیش میان نسلِ جوانِ دو دهه‌ی پسین یک اصلِ امیدوار‌کننده بود که دولت‌ها در آن سهیم نبودند. دیدیم که حتا پشتونِ سیاسی اقتدارگرا تعلیمات و تحصیلات را هم سهیمه‌بندی کرد و در چند موردی اول نمره‌های کانکور‌ها به

     با جنگِ اوکرائین جنگِ جهانی سوم عملاً آغاز شده، بیدار شوید. نوشته‌ی محمدعثمان نجیب آدم‌سازی‌ های دنیای استخبارات و استکبارات در سراسرِ جهان مروج است و پیشینه‌ی دیرینه‌ دارد. هدفِ همه یک است. تربیتِ جواسیس،‌ پرورشِ باندها و رهبرانِ باندی‌ست‌ها، پخش و اشاعه‌ی پروپاکندا و استفاده از تریبون‌های مختلف برای توضیحات اغوا‌‌گرانه‌ی شان اند. رسیدن به اهداف شان اما متناسب است به تجارب، امکانات، ظرفیت‌ها و شرایط و به خصوص داشتنِ وزنه‌ی آگاهی جاسوس یا شخصِ موردِنظرِ دستگاه‌های جاسوس‌پرور. کسی در امورِ اوپراتیفی و شگرد‌های استخباراتی، کسی در امورِ بازی‌های گونه‌‌گون و کسی هم در بخش‌های تبلیغاتی و پروپاکندا و دیگر بخش‌های ویران‌گری دیگران و معماری خودی‌ها. این‌جا به گونه‌ی گذرا هدف از پروپاکندا را بررسی و بعد بر می‌گردیم به بحثِ اوکرائین و افغانستان و بافت‌های پیچیده‌یی که ساخته و پرداخته‌ی طراحانِ اتاق‌های کهنه‌‌ فکری دنیای استخبارات انگلیس و غرب است، البته کرزی، غنی، وحید وحیدالله، ادریس رحمانی، محب، زاخیل‌وال، حکمت‌یار،‌ سیاف، گیلانی‌ها، مجددی‌ها و دیگران مهره‌های کارگزارِ تاریخ امروزِ افغانس

 

  از تیتر دفاع مقدس نوشته‌ی محمد‌عثمان نجیب   هیولای وحشِ پشتونِ سیاسی و تروریستی نگذاشتند دخترم به مکتب برود و من حزین‌ام دخترانِ‌سرزمینم. دُختَرَم‌، شهرها در خلوت اند و اندوه‌گین  کوچه‌ها پُر از آرزو‌ها اند و ره‌بین  دگر سنگینی‌گام‌های آشنا نیستند در عبورِ پُر غرورِ گذرگاهِ هر روزِ تو  

  دوستانِ گرامی، هکر‌ها یا اشخاص مغرض چندین‌بار تلفن‌های هم‌راهِ من، وتساپ، وایبر و فیسبوکِ بنده را هدف قرار دادند. تا جایی‌که پیام‌های مبتذلی هم حتا به خود من هم فرستاده اند. برای ایجادنظم نشراتی به کمک فرزندِ عزیزم محمدشبان نجیب فعال‌ ساختنِ یک وبلاگ را مورد بررسی قراردادیم. این ‌بلاک گذرگاه نام دارد. غنای‌ آن مستلزمِ حمایت و ابراز دیدگاه‌ها و نوشته‌های شما عزیزانِ دانش‌مند و خردورز است. جدا از حفظ حریمِ خصوصی و اخلاقی هیچ محدودیتی در نشر نوشته‌های دوستان نداریم و مسئولیتِ نوشته‌ها به دوشِ نویسنده‌گانِ گرامی آن‌ها است.                                        حرمت و مهر                                                                                          محمدعثمان نجیب